မနက္ၿဖန္...
Posted on 4/9/2010 by
akyawmyint
Mood: ၿဖစ္။ပ်က္။.
Tags: မနက္ၿဖန္
မနက္ၿဖန္ဆိုေတာ့ ၁၁.၄.၂၀၁၀ ေပါ့။
က်ေနာ္ ဗြီဇက္အို မွာစာေရးတာ တစ္ႏွစ္ၿပည့္ၿပီေပါ့။
တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ အေတြ့အႀကံဳေပါင္းမ်ားစြာ၊ခံစားခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ပို့စ္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ့ ၿဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးၿပီေပါ့။လူ့ေလာကထဲမွာ လူေတြထဲက လူအၿဖစ္နဲ့ မေန့ကလို ေနာက္တစ္ရက္ေတြကို ၿဖတ္သန္းခဲ့တာလည္း မနည္းေတာ့ဘူး။
သတိၱရွိတာနဲ့ မိုက္ရူးရဲဆန္တာ ဘာကြာလည္းဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာမသိေပမဲ့ ကိုယ္ကိုကိုယ္ သတၱိရွိတယ္ထင္ၿပီး ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ခဲ့တာ...ဒီႏွစ္အတြက္ စိန္ေခၚမွုတစ္ခုေပါ့။
ကိုယ့္ကံကို ကိုယ္သာပိုင္တယ္ဆိုၿပီး ကံကံ၏အႀကိဳးကို မ်က္ကြယ္ၿပဳတာေတာ့မဟုတ္ဘူး...ေႀကာက္ရင္လြဲ ရဲရင္မင္းၿဖစ္တယ္ ဆိုတာကို လက္ခံၿပီး ႀကားဖူးနားဝနဲ့ “နာဂေသန” ၿဗဴဟာကိုသံုးလိုက္တယ္။ဆင္ေၿပာင္ႀကီးနဲ့ရင္ဆိုင္တိုးရင္ေတာင္ ေနာက္မဆုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ တစ္ေဇာက္ကန္းေၿပာမလား...ဘာမထီေၿပာမလား...အဲလိုစိတ္နဲ့ ခ်လိုက္တာပဲ။
မတရားဘူးထင္တဲ့ဆီက အလုပ္ထြက္တယ္..ေလ်ာ္ရမယ္ မတန္တဆ၊ ေနာက္အလုပ္အပူတၿပင္းရွာတယ္၊ရတယ္။ ေလဘာဘန္းထိမွာက ေသခ်ာလို့..ေနာက္ၿပီး ရတဲ့အလုပ္ကလည္း ၿမိဳ့ အတူတူၿဖစ္ေနလို့ ဒီၿမိဳ့မွာ ၆လ ဆက္လုပ္လို့မရ ။၆ လေက်ာ္မွ ဝင္ရမယ္။
ေနာက္ၿမိဳ့ တစ္ခုမွာ အလုပ္ေလ်ာက္ထားတာက မေရရာေသးဘူး။
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို ၿပတ္ၿပတ္သားသားလုပ္ခဲ့တာပဲ။
တစ္ဘဝလံုးအတြက္ ေၿပာင္းလည္းသြားႏွိုင္တဲ့ အေၿပာင္းအလည္းကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုႀကည္မွု အၿပည့္နဲ့ဖန္တည္းခဲ့တယ္။ ေကာင္းေသာ ေၿပာင္းလည္းၿခင္း ၿဖစ္ဖို့အတြက္ ကံ ဥာဏ္ ဝီရိယ သံုးပါးမွာ ဥာဏ္ေရာ ဝီရိယေရာ စြမ္းသမွ်အားထုတ္ခဲ့တယ္။ကံ ကေတာ့ အတိတ္ကံေပၚမွာမူတည္ေနေလရဲ့...။
ဒီတစ္ခါ ရင္းထားတာက ပိုက္ဆံမဟုတ္ေတာ့ဘူး...ယံုႀကည္ခ်က္၊
ဘဝ တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ရာမွာ...ငါ့ဘဝကို ငါတည္ေဆာက္မယ္ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ့ မလုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ကေနထြက္ၿပီး လုပ္ခ်င္တာလုပ္ရဖို့ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ ...မနက္ၿဖန္ဆိုတာဟာ သိပ္ကို ရင္ခုန္စရာေကာင္းတဲ့ မနက္ၿဖန္ေပါ့.....မနက္ၿဖန္ တၿခားၿမိဳ့ မွာ အင္တာဗ်ဴးဝင္ရမယ္ေလ....။
သိပ္ေမွ်ာ္လင့္မထားနဲ့ အထိနာတတ္တယ္ဆိုတာႀကားဖူးႀကမွာပဲ..ဒါေပမဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ့ အသက္ရွင္ေနႀကတာလည္း လူေတြပဲ မဟုတ္လား....
က်ေနာ္လည္း အေကာင္းဆံုးေတြေမွ်ာ္လင့္ၿပီးအေကာင္းဆံုးလုပ္ေနတာပါ...ၿဖစ္သလိုလုပ္မေနခ်င္ဘူး။
ၿဖစ္ခ်င္တာကို ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတယ္....။
ကိုညီထြဠ္ရဲ့ စာသားထဲကလို “အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ေအာင္ေလ့က်င့္ၿပီး အဆိုးဆံုးအတြက္လည္း ၿပင္ဆင္ထားပါတယ္”။ ဘာမွ မေသခ်ာတဲ့ ေလာကႀကီးထဲမွာ ေၿပာင္းလည္းၿခင္းရဲ့ အေႀကာင္းမ်ားကို သေဘာေပါက္ေအာင္ေတြးထားရင္ပူစရာသိပ္မရွိဘူးလို့ေတာ့ ဆိုႀကေလရဲ့...။
ငယ္ငယ္က ဆရာမေပးတဲ့ တဂိုးရဲ့ စာတစ္ပုဒ္ကို သတိရမိတယ္။
“နာေတာ္မူပါဘုရား ပန္ေလ်ာက္ႀကား ” တဲ့။
တိုက္ဆိုင္မွုေတြရွိလို့ အမွတ္ရေနတဲ့ အပုဒ္ေတြကေတာ့................
“ၿပင္းထန္ဆိုးရြားနာက်င္လွေသာေဝဒနာတို့မွ လြတ္ေၿမာက္ရပါရန္ေတာင္းခံေသာသူ ”အၿဖစ္ထက္ “ ထိုၿပင္းထန္ဆိုးရြားနာက်င္ေသာေဝဒနာတို့ကို ေက်ာ္လြန္ေအာင္ၿမင္ႏွိုင္ေသာ ႏွလံုးသားရွိသူ ”အၿဖစ္ကို ေပးသနားေတာ္မူပါဘုရား......။
တၿပည့္ေတာ္၏ လိုအင္ၿပည့္ဝေအာင္ပြဲရေသာေအာင္ၿမင္မွုတို့ရရွိေနခ်ိန္တြင္ အရွင္၏ ဂရုဏာေတာ္အဟုန္ကိုခံစားရ၍ တၿပည့္ေတာ္၏ လိုအပ္ခ်ိဳ့ယြင္းမေအာင္ၿမင္မွုတို့ရွိေသာအခ်ိန္တြင္လည္း အရွင္၏လက္ေတာ္အစံုကို မွီခိုဆြဲကိုင္ခြင့္ေပးသနားေတာ္မူပါဘုရား.....။
ေနာက္ေခါင္းထည္းေရာက္လာတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ရွိေသးတယ္...။
ဆာ ေဝၚလတာမလုန္းေရးခဲ့တာပါ။
“အခြင့္အေရးေန့စဥ္ေပးသည္” ဆိုတဲ့ကဗ်ာရဲ့ ေနာက္ဆံုးအပုဒ္ေပါ့....။
“မည္သို့ပင္ၿဖစ္ေစ ကြ်နုပ္သည္ (အခြင့္အေရးဆိုတဲ့လူ စိတၱဇ ဇတ္ေကာင္က) ညသန္းေခါင္အခ်ိန္ေရာက္ခ်ိန္တိုင္း တစ္ေန့တာ မွတ္တမ္းေဟာင္းမ်ားကို မီးရွိဳ့ ဖ်က္ဆီးလိုက္စၿမဲၿဖစ္၍ ေနအရုဏ္တက္ခ်ိန္တိုင္း၌ ဝိညာဥ္တိုင္း အသစ္ေမြးဖြားႀကသည္ပင္။”
က်ေနာ့္စာကို ဖတ္မိသူတိုင္းကို အေဖာ္ညွိလိုက္ပါရေစ။
တစ္ေန့တာေကာင္းတာေတြဆိုးတာေတြကို ၿပန္ေတြးၿပီး အခ်ိန္ကုန္ေန..စိတ္ဆင္းရဲမေနပဲ....ညသန္းေခါင္မွာ စိတ္မွတ္တမ္းကို မီးရွို့ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ပါစို့လား။ေန့သစ္မွာ အေကာင္းဆံုးၿပင္ဆင္၊အေကာင္းဆံုးေတြလုပ္ႀကၿပီး အေကာင္းဆံုးလူေတြအၿဖစ္ခရီးဆက္ႀကရေအာင္။