“လူလိမ္ႀကီး”

Posted on 24.4.2010 by akyawmyint

လူလိမ္ႀကီး......(မန္းေက်ာ္ေရးသည္။)

ဆိုင္ကယ္ အစုတ္ႀကီးတစ္စီးႏွင့္ လူတစ္ေယာက္သည္ မႏၱေလး က်ံဳးေတာ္ဝိုင္းပတ္လ််က္ရွိေသာနန္းၿမိဳ့ေတာ္၏ အေနာက္တံခါးမွ ထြက္ေပၚလာမည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္  သူမၿမင္ဖူးေသးေသာအေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ ကို ေနပူႀကီးထဲတြင္ အေနာက္က်ံဳးတံတားေပၚမွ လြန္စြာစိတ္အားထက္သန္စြာၿဖင့္ ေစာင့္ေနေလ၏....။

ေနကားႀကဲႀကဲေတာက္ပူ၏။ မႏၱေလးေႏြသည္ ထိုကတံုးဆံေတာက္ဆံပင္ရွိ၍ ပုဆိုးညိဳညိုအေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ဝတ္ဆင္ထားေသာ...အသက္ငယ္ငယ္ႏွင့္အဖိုးႀကီးအို ရုပ္ေပါက္ေနေသာလူဝကို ေခြ်းအလြန္ထြက္ေစကာ အလိုလိုေနရင္း စိတ္အိုက္ေအာင္ပံပိုးေနေလေတာ့သည္။

ထိုကတံုးဆံေပါက္ကား မႀကာမွီကမွ နိုင္ငံၿခားမွ ၿပန္လာခဲ့သည္ကို က်မ္းက်ိန္ေၿပာရေလာက္ေသာ အဆင္းအသြင္ရွိေလ၏။ ကြမ္းမစားရတာႀကာၿပီ ဟူေသာအေႀကာင္းၿဖင့္ နင္းကန္စားထားသၿဖင့္ ဝါညစ္ညစ္ၿဖစ္ရံဳမက ရဲေနေသာသြား.၊ အၿခားေသာ နိုင္ငံၿခားၿပန္မ်ားကဲ့သို့ ေတာက္ပ သစ္လြင္ေသာ ဝတ္စားဆင္ယင္မွုမရွိသည့္အၿပင္ အေရာင္မြဲေသာပုဆိုးႏွင့္လိုက္ဖက္ေသာ ေနေလာင္ခံအသားအရည္ နီညိဳေရာင္ႏွင့္ထန္းတက္သမားရုပ္ေပါက္ေနေလ၏။

ထိုကတံုးစီးလာေသာ ဆိုင္ကယ္အိုႀကီးကိုလည္း ရွုပါဦး။ မီးခြက္ဝိုင္း စူပါကတ္ႀကီးမွာ ဂ်ပန္ေခတ္ကိုပင္သတိရႏွိဳင္ေလာက္ေအာင္ အေရာင္မွိန္ေဆးကြာ ေနရသည့္အထဲတြင္...လူထိုင္ရန္လုပ္ထားေသာေနာက္ထိုင္ခံုကိုၿဖဳတ္၍ ပစၥည္းတင္ရန္ၿပဳလုပ္ထားေသာကယ္ရီယာအႀကီးစားႀကီး ကိုတပ္ဆင္ထားေလရာ..ထိုဗိုက္ပူပူကတံုးဆံေပါက္ႏွင့္ ဤ ဆိုင္ကယ္အိုႀကီးကိုတြဲ ၿမင္သူတိုင္း ဝက္သားသယ္ႀကီးဟုထင္မွတ္ရေလေတာ့သည္။

အႏွီဝက္သားသည္ရုပ္ႏွင့္လူကား အလြန္စိတ္အိုက္ကာ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ၿဖစ္ကာ ဆိုင္ကယ္ကို ေနရာေရြ့ၿပီး ထိုင္စရာရွာ၏။ ထို့ေနာက္ ဤမ်ွပူေသာ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ဖင္ထိုင္ခံုကို ဤအတိုင္းထားပါက ဖင္ေမႊးေၿပာင္မည္ကိုသတိရသၿဖင့္ ဖင္ထိုင္ခံုကို မၿပန္ေလၿပီး ဖင္ထိုင္ခံုေအာက္မွ ပုဆိုးစုတ္ႀကီးကိုထုတ္ၿပန္၍ ဆိုင္ကယ္အိုႀကီးအားလႊမ္းၿခံဳေပးေလ၏။ သစ္ပင္ရိပ္ရွိေသာ က်ံဳးေဘးသို့ေလ်ာက္ကာထိုင္စရာခံုေလးမွ အေနာက္ေပါက္( နန္းၿမိဳ့ေတာ္အေနာက္တံခါး)သို့ေမ်ွာ္ႀကည့္ေလၿပန္၏။ ထိုမွ တဖန္ သူ့ကို မၿမင္မည္ စိုးသၿဖင့္ က်ံဳးကူးအေနာက္တံတားေပၚထြက္ကာေလ်ာက္ၿပန္ေလသည္။

ဤသို့ ဂနာမညိမ္ ဖင္တႀကြႀကြၿဖစ္ေန၇ေသာအေႀကာင္းမွာ ကား........