တစ္ခါတုန္းက ေလးစားခဲ့ရေသာ ဆရာ

13-12-2012 တြင္ တင္ထားသည္။ thidange

သတိေပးခ်က္။    ။ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ၊နားရြက္တို ရိွတဲ့ လူမွန္သမွ်အားလံုးဖတ္၈ႈခြင့္ရိွသည္ ။

ကၽြန္မရဲ. ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြက္ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ပါ Blog ေလးတြင္ 

ကိုမင္းထက္ဆိုတဲ့ DoeMyanmar ရိွ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးမွ ဤကဲ့သို. Comment

ေရးသားလာပါသည္ ။ 

'' မသီတာငယ္၊ ဒီေနရာမွာပဲ ျပီးေအာင္မေရးတာလဲ၊ တျခားေနရာဆိုေတာ့ သြားရဒါ

အလုပ္႐ႈတ္တာေပါ့၊ ဒီမွာပဲ အျပီးေရးေပးပါေနာ္ ။ ''

ဘာေႀကာင့္ အျပီးမေရးဘဲ ရပ္ထားရသလဲ ဆိုတာကို VZO မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား

သိရိွေစရန္ ေအာက္ပါအတိုင္း ကၽြန္မရဲ. Post အသစ္ေလးကို ေရးသားလိုက္ပါတယ္ ။ 

--- ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ.ရိွ အ.ထ.က (၆) တြင္ ကၽြန္မခုႏွစ္တန္းႏွစ္ မွာ

 သမိုင္း ဆရာ ဦးေအာင္သန္း ဆိုတဲ့ ကၽြန္မရဲ. ( My favourite teacher ) 

ျဖစ္တဲ့ ဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ ရိွခဲ့ပါတယ္ ။ 

ထိုဆရာမွာ အသားမည္းကာ အရပ္ပုျပီး ျမန္မာလူမ်ိဳး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ 

ပါသည္ ။ကၽြန္မတို. နယ္ျမိဳ.ရိွ ေက်ာင္းမ်ားမွာ ရန္ကုန္ကလို ေန.ပိုင္း ၊ 

ညပိုင္း ဆိုျပီး မခြဲထားပါ ။မနက္ ၉း၀၀ နာရီမွ ညေန ၃း၁၅ ထိေတာက္ 

ေလွ်ာက္တက္ရပါသည္ ။(ေန.လယ္ ၁၂း၁၅ မွ ၀၁း၀၀ ထိသာ ေန.လယ္ စာ

( Lunch time<or> Meal break ) ၄၅ မိနစ္သာေပးပါသည္ ။ဆိုေတာ့.....ဘာသာရပ္တစ္ခု ဟာ

တစ္ပတ္ေက်ာင္းတက္ရက္ ငါးရက္မွာ တစ္ရက္လွ်င္ ၄၅ မိနစ္သာရိွ ခဲ့ပါသည္ ။ 

 ( စေန ၊တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္ ေက်ာင္းပိတ္ပါသည္ ။) 

ဥပမာ ။ ။ အခ်ိန္စာရင္းရဲ. သမိုင္းဘာသာရပ္ဟာ တနလၤာမွာ ၀၉း၄၅ မွ 

၁၀း၃၀ ဆိုရင္ ဗုဒၥဟူးေန.မွာ ၀၁း၄၅ မွ ၀၂း၃၀ ျဖစ္ပါသည္ ။တစ္ပတ္မွာ 

 အထူးျပဳဘာသာရပ္မွာ အလြန္ဆံုး ေလးရက္ပါ ။( ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ. 

ျမန္မာဆရာမက ျမန္မာစာအခ်ိန္မွာ အစည္းအေ၀းတို. ဘာတို. ရိွခဲ့ 

လွ်င္ တစ္ျခားဘာသာျပ ဆရာတစ္ဦးဦးက ၀င္ေရာက္ သင္ႀကားေပး 

 ပါသည္ )။ ထားလိုက္ပါေတာ့.........လိုရင္းအားျပန္ေရးပါမည္ ။ 

ထိုသမိုင္းဆရာဟာ ကၽြန္မဘာေႀကာင့္ ( Favourite ) ျဖစ္ရသလဲ 

ဆိုေတာ့ အမ်ားႏွင့္ မတူ ထူးထူးျခားျခား ျပဳမူကာ စာသင္ႀကားေသာ 

ေႀကာင့္ ျဖစ္ပါသည္ ။ကၽြန္မရဲ.ဘ၀မွာ သူငယ္တန္းမွ ဆယ္တန္းအထိ၊ 

ေနာက္ျပီး တကၠသိုလ္ထိတိုင္ေအာင္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ႀကားထဲတြင္ 

ကြန္ျပဴတာသင္တန္းဆရာ ၊အဂၤလိပ္စကားေျပာသင္ဆရာ ၊တရုတ္ 

ဘာသာစကားေျပာသင္တဲ့ ဆရာ ၊ဗီဒီယိုတည္းျဖတ္ေရး သင္တန္း 

ဆရာ အစရိွသျဖင့္ ဆရာေပါင္းမ်ားစြာကို ေတြ.ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ထူးထူး 

ျခားျခားပဲ ဆရာ ဦးေအာင္သန္းကိုေတာ့ ေမ့လို.မရႏိူင္ပါ ။ 

ဆရာရဲ.ထူးျခားခ်က္မ်ားမွာ............................... .................. 

ဆရာသည္ အတန္းထဲ့သို. ၀င္လာလာျခင္း မတ္တပ္ရပ္ ႏႈတ္ဆက္ေသာ 

ေက်ာင္းသူ ၊ေက်ာင္းသားမ်ားကို လက္ျဖင့္ ျပန္လည္ထိုင္ရန္ အမူအရာ 

ျပျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အတန္းရဲ. အေရွ့ဆံုးရိွ ဆရာမ်ားသာထိုင္တဲ့ စားပြဲတစ္ခု၊ 

ကုလားထိုင္တစ္ခု ရိွ ကုလားထိုင္တြင္ ၀င္ထိုင္လိုက္ျပီးတဲ့ေနာက္ စကား 

တစ္ခြန္းမွ မေျပာေတာ့ပဲ ၅မိနစ္ ၊၁၀ မိနစ္ခန္. ထိုင္ေနတတ္ပါသည္ ။ 

( တစ္ခါ တစ္ရံ ျပတင္းေပါက္ အျပင္ဖက္သို. ေငးေမာေတြးေ၀ေနကာ 

စီးကရက္ တစ္လိပ္ထုတ္ကာ ေသာက္ေနတတ္ပါသည္ ။ ) 

အဲဒါျပီးမွ ၄င္းသည္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပီး စာကေလးမ်ား အစာလုစား 

ေနႀကသလို ဆူညံ့နားညီးစြာ စကားေျပာေနႀကေသာ ေက်ာင္းသူ ၊ 

ေက်ာင္းသားမ်ားဖက္လွည့္ကာ '' ကဲကဲ....စကားေျပာႀကလို.ျပီးျပီ 

လား မျပီးေသးရင္ဆက္ေျပာေနာ္ ဆရာေစာင့္ေပးမယ္ ဘာမွအားမနာ 

နဲ.ဟု '' ဆိုကာ အစခ်ီျပီး စာမသင္ဘဲ စာႏွင့္လည္း မပတ္သက္ေသာ 

ပံုျပင္မ်ားအား ေျပာေလေတာ့သည္ ။ 

ဆရာေျပာေသာ ပံုျပင္မ်ားမွာ ေႀကာက္စရာေကာင္းသလို ၊ထိတ္လန္.စရာ 

လဲရိွျပီး ၊စိတ္၀င္စားစရာ အမူအရာႏွင့္ ေျပာႏိုင္ေသာေႀကာင့္ ေက်ာင္းသူ ၊ 

ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ ဆရာ့ရဲ. ဆြဲေဆာင္မႈရိွလွေသာ 

ပံုျပင္မ်ားအား နားေထာင္တတ္ႀကပါသည္ ။ဆရာသည္ ထိုသို.ေျပာေနရင္းမွ 

ဇာတ္ရိွန္ေကာင္းေသာ (Tempo ) ေနရာေရာက္လာေသာအခါ ဆရာမွ 

'' ကဲကဲ.....ကေလးတို. ေႀကာက္ေနပါ့မယ္ ၊အခ်ိန္လဲ သိပ့္မရိွေလေတာ့ 

စာသင္ေတာ့မယ္ ဟု '' ဆိုကာ ပံုျပင္ေျပာဆိုျခင္းအား ရုတ္တရက္ ရပ္လိုက္ကာ 

စာသင္ေလေတာ့သည္ ။ထိုအခါ ေက်ာင္းသူ ၊ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ ဆရာ.... 

ပံုျပင္ေလး ဆက္ေျပာပါ ....သမီးတို. မေႀကာက္ပါဘူး ။ဆရာေရ ျပီးေအာင္ 

ဆက္ေျပာပါ ဟု အားလံုးမွာ ဆူညံ့စြာ ေတာင္းဆိုႀကေသာ္လည္း ဆရာမွာ 

ပံုေျပာျခင္းအား ရပ္နားလိုက္ကာ ေနာက္ေန.မွပဲ ေျပာေတာ့မယ္ဟု ဆိုကာ 

စာသင္ပါေတာ့ေလသည္ ။ 

ေနာက္တစ္ေန. ၄င္းအခ်ိန္တြင္ ထိုကဲ.သို.ပဲေနာက္ထပ္ ပံုျပင္အသစ္တစ္ပုဒ္ 

ထပ္ေျပာကာ အလယ္တစ္၀က္ေလာက္မွာ ရပ္လိုက္ေသာေႀကာင့္ ဆရာ့ရဲ. 

ပံုျပင္ဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ မထပ္သလို ၊ဘယ္ေသာအခါမွလဲ ဆံုးေအာင္ 

မေျပာခ့ဲပါ ။ေနာက္ထပ္ဆရာ့ရဲ. ထူးျခားခ်က္မွာ.................................... 

အထက္တြင္ ကၽြန္မေဖာ္ျပခဲ့သလို ဆရာ့ရဲ. သမိုင္းအခ်ိန္ဟာ မနက္ပိုင္းမွာ 

ရိွသလို ၊ ညေနပိုင္းလဲ ရိွေပမဲ့ ဆရာဟာ မနက္ပိုင္းမွာ ပံုျပင္ေျပာဆိျုပီးတာနဲ. 

စာသင္တတ္ကာ ညေနပိုင္းမွာ ဘယ္ေတာ့မွ စာမသင္ဘဲ စာသာႏုတ္ပါသည္ ။ 

စာေျဖဆိုခိုင္းပံုမွာ ဆရာမွ ေက်ာက္သင္ပုန္းအား ႀကိမ္လံုးျဖင့္ တဖ်န္းဖ်န္းရိုက္ 

ကာ ၄င္းမွ တပည့္တို. လူရိုင္းေတြ ယာဇ္ပူေဇာ္တဲ့အခါမွာ ထိုယာဇ္ပူေဇာ္ခံရတဲ့ 

ဟာကို ဗံုေတြတီး ၊သီခ်င္းေတြဆိုကာ လုပ္ေလ့ရိွတယ္ ။ဆရာကလဲ အဲဒီလိုပဲ 

ဆရာ စာေမးတဲ့အခါ ေမ့တာတို. ၊ရပ္ျပီး စဥ္းစားတာတို. မရိွေစပဲ ေတာက္ 

ေလွ်ာက္ဆိုမွသာ ႀကိဳက္တယ္ ။ဆရာရဲ. အယူအဆကေတာ့ စာရတဲ့လူဆိုရင္ 

ေတာက္ေလွ်ာက္ဆိုိႏိူင္ရမယ္ ။ကဲ......ယာဇ္ပူေဇာ္ပြဲႀကီး စတင္ပါျပီး ဟုဆိုကာ 

ဆရာရဲ. စားပြဲေပၚသို. ညာဖက္အျခမ္းကို ေယာက်ၤားေလးမ်ား 

စာအုပ္ကို ပံုထားခိုင္းျပီး ၊ ဘယ္ဖက္အျခမ္းကိုေတာ့ မိန္းကေလးမ်ား စာအုပ္အား 

ထပ္ထားခိုင္းျပီး ယခုေခတ္ကံစမ္းမဲ ႏိႈက္သလို ထိုစာအုပ္ပံုမ်ားထဲမွ ၄င္းႀကိဳက္ 

ႏွစ္သက္ရာ စာအုပ္တစ္အုပ္အား ဆြဲယူလိုက္ကာ ထိုကံဆိုးသူအား အတန္းရဲ.အေရွ့သို. 

ထြက္လာခိုင္းျပီး ဆရာေမးခ်င္းတဲ့စာအား ေျဖဆိုခိုင္းေလေတာ့သည္ ။ 

အခ်ိဳ.ေသာ သူမွာ စာဆိုေနရင္း တစ္၀က္မွာ စာေမ့သြားလို. စဥ္းစားေနစဥ္ 

ဆရာမွ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ကာ ၄င္းမွ ေက်ာက္သင္ပုန္းအား ႀကိမ္လံုးျဖင့္ 

တဖ်န္းဖ်န္းရိုက္ေနေတာ့ပါသည္ ။ရိုက္တဲ့ပံုကိုလည္း ႀကည့္ပါအံုး ျဖစ္သလို 

ရိုက္ေနျခင္း မဟုတ္ပဲ လူအားစူးစိုက္စြာ ႀကည့္ျပီး သံစဥ္ေလးအတိုင္း 

ဖ်န္း......ဖ်န္း.....ဖ်န္းဖ်န္း......ဖ်န္း ဟုဆိုကာ ၁-၁-၂-၁ ပံုစံျဖင့္ရိုက္ကာ 

ေျခာက္ပါေတာ့ေလသည္ ။တစ္ခ်ိိဳ.ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားက (Complain) 

မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ ဟာ ဆရာကလည္း ကၽြန္ေတာ္စာရပါတယ္ ၊ဆရာအဲဒီလို 

လိုက္ေျခာက္ေနလို. စာေမ့ကုန္တာေပါ့ ဟု အတြန္.တက္ေတာ့ ဆရာမွ 

ေအး.....ငါ့တပည့္က ငယ္ေသးေတာ့ ေလာကႀကီးကို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒိ့ထက္ကို 

ခက္ထန္တဲ့ အရာကို ႀကံဳရင္ခံႏိူင္ရည္ရိွေအာင္ ဆရာက ေလ့က်င့္ေပးတာပါ ။ 

တကယ္စာရတဲ့သူဟာ ဘယ္ေလာက္ေျခာက္ေျခာက္ မေမ့ပါဘူး ။တေရးႏိုး ထေျဖ 

ေတာင္ ေျဖဆိုႏိူင္ပါတယ္ ။သားအေနနဲ. မတရားဘူးထင္ရင္ ဆရာမရိုက္ဘူး ။ 

ေအး....အခုစာကို ဘယ္ေန.မွာ ဆရာ့ကို ျပန္ဆို ေပးႏိူင္မလဲ ။တကယ္လို. 

ဘယ္ေန.မွာမွ မဆိုခ်င္ဘူး ၊ေနာင္ကို ဆရာစာေမးတိုင္း မေျဖခ်င္ဘူးဆိုရင္ 

အခုကတည္းကေျပာေနာ္ဆိုျပီး ဆံုးမေလသည္ ။ျပီးေနာက္ ဆရာမွ သားစာ 

မဆိုလို. ဆရာ.အေနနဲ. အလုပ္လည္းမျပဳတ္သြားဘူး လစာလည္းေရာ့မသြားဘူး 

သားစာမရေတာ့ သားပဲ နစ္နာမယ္ ။ဆရာက သားတို.စာခ်ည္းပဲ သင္ေနရင္ 

ပ်င္းလာျပီး စာေတြေခါင္းထဲမ၀င္မွာ စိုးလို. ပံုျပင္ေျပာလိုက္ ၊စာသင္လိုက္ နားလိုက္ 

စာသင္ေပးေနတာပါေနာ္ ေနာက္ျပီး သားတို. ဆရာ့ကို မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ ေနာက္ 

အပတ္ကစျပီး ဆရာ မင္းတို.အခန္းမွာ စာလာမသင္ေတာ့ဘူး တစ္ျခားသမိုင္းဆရာမ 

တစ္ေယာက္ေယာက္ လာသင္ေပးဖို. ဆရာမႀကီးကို သြားေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ ဟု 

ဆိုျပီး အဲဒီေန. ဆရာဟာ အတန္းခ်ိန္ မျပည့္္ေသးပဲ 

ထိုေက်ာင္းသားေလးအား စိတ္ဆိုးသြားကာ ခပ္ေစာေစာေလးပဲ 

အတန္းထဲမွ ထြက္သြားေလသည္ ။ထိုအခါ ကၽြန္မတို. အုပ္စုေတြမွ 

ဟဲ့ .... ေမာင္ေမာင္သက္ ဟုတ္သားပဲ ၊ဆရာ ေျပာသြားတာေတြက အမွန္ႀကီးပဲ ဆရာ့ကို 

သြားေတာင္းပန္လိုက္ေနာ္ ။တကယ္လို. ဆရာ စိတ္ဆိုးျပီး ငါတို. အခန္းကို စာလာမသင္ 

ေတာ့ရင္ နင့္ကို သူငယ္ခ်င္း မလုပ္ေတာ့ဘူး ဆိုကာ၀ိုင္းေျပာႀကေတာ့ ထို ေမာင္ေမာင္သက္ 

ႏွင့္ ကၽြန္မတို. ေက်ာင္းသူ ၊ေက်ာင္းသားမ်ား ဆရာ၊ဆရာမမ်ား နားေနခန္းသို. လိုက္သြားကာ 

ေမာင္ေမာင္သက္မွ ဆရာအား '' ဆရာ..... ခုနက ကၽြန္ေတာ္မွားသြာပါတယ္ ။ဆရာ ကၽြန္ေတာ္ 

 တို. အခန္းကို စာမသင္ပဲေတာ့ မလုပ္ပါနဲ. ၊ကၽြန္ေတာ္ စာရေအာင္က်က္မယ္ ၊စာႀကိဳးစားမယ္လို.

ကတိေပးပါတယ္ ဆရာ...ကၽြန္ေတာ့္ အျပစ္ေတြကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ ဟု '' ဆိုျပီး လက္အုပ္ကေလးခ်ီကာ

 ဆရာအား ကန္ေတာ့ပါတယ္ ဆိုျပီးေတာင္းပန္ေလသည္ ။ကၽြန္မတို. အားလံုးလဲ လက္အုပ္ခ်ီကာ 

 ဆရာအား ကန္ေတာ့ျပီး ၀ိုင္း၀န္းျပီး ေတာင္းပန္ႀကေလသည္ ။ထိုအခါ ဆရာမွ ေအး.....အခုလို 

အမွားကို သိလို. မွားတယ္လို. ေတာင္းပန္တာဟာ ေယာက်ၤားေကာင္းေတြရဲ. အလုပ္ကြ ။ 

ဆရာ...သားကို အစကတည္းက ခြင့္လႊတ္ျပီးသားပါ ။ေအး...ဆရာဆိုတာ ပီတိကိုသာစားတဲ့ 

သူေတြကြ ။ငါ့ တပည္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ျပီး မေတာင့္တ မေႀကာင့္က်တဲ့ ခ်မ္း

ခ်မ္းသာသာနဲ. ေႏြးေထြးေသာ မိသားစု ဘ၀မ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ပါေစ ဟု ဆုေတာင္းေပးလိုက္ 

အခါမွာ ေမာင္ေမာင္သက္ႏွင့္ တကြ က်န္တဲ့ ကၽြန္မတို. သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ ဆရာ ေပးတဲ့ဆု

နဲ.ျပည့္စံုပါေစလို.ဆိုျပီး ကန္ေတာ့ျပီးေနာက္ ဆရာအား ကၽြန္မတို.အားလံုး ၀ိုင္းဖက္ႀကေလသည္ ။

ယခုေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ျပီးေသာ စာမ်ားသည္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္က ကၽြန္မရဲ (၇)တန္း 

ေက်ာင္းသူ ဘ၀အမွန္အား ျပန္လည္ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ျပီး လက္ရိွတြင္ 

ကၽြန္မ ေလးစားအပ္ေသာ ဆရာဦးေအာင္သန္းမွာ လူ.ျပည္တြင္ မရိွေတာ့ပါ ။ 

လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွာလား ၊ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွာလား ေသခ်ာစြာ ကၽြန္မလဲ 

မမွတ္မိေတာ့တဲ့ ႏွစ္မွာ ဆံုးပါးသြားခဲ့ပါတယ္ ။အခုလို ဆရာ့အေႀကာင္းကို 

ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အတြက္ ဆရာရဲ. ဇနီးကိုေသာ္လည္းေကာင္း ၊ဆရာရဲ. 

မိသားစုကိုေသာ္လည္းေကာင္း ၊ဆရာရဲ. ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြကိုေသာ္  

လည္းေကာင္း ၄င္းတို.ရဲ. ခြင့္ျပဳခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာ မေတာင္းဆိုခဲ့ဘဲ 

ေရးသားမိခဲ့၍ ဒီေနရာမွ အႏႈးအညႊတ္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္ ။ 

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္က ကၽြန္မ ျမန္မာျပည္ကို အလည္ျပန္ေရာက္ 

ခိုက္ ကၽြန္မတို. မိသားစု ဘုရားဖူး ထြက္ျဖစ္ႀကပါသည္ ။ရွမ္းျပည္နယ္ ၊ 

ေတာင္ႀကီးျမိဳ. ကိုေရာက္ေတာ့ ( MUSE HOTEL ) မွာ တည္းျဖစ္ႀက 

ပါတယ္ ။မနက္စာကို ဟိုတယ္က ေကၽြးေမြးေသာေႀကာင့္ ကၽြန္မတို. 

မိသားစု မနက္စာ ( Breakfast ) ကို ဟိုတယ္က စားေသာက္တဲ့ 

အခန္းမွာ မနက္စာစားႀကပါသည္ ။အဲဒီလို စားေသာက္ေနတုန္း 

နံရံရဲ.တစ္ဖက္မွာ ကပ္ထားေသာ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ စာေလးအား 

အမွတ္မထင္ သြားေတြ.၍ ဟိုတယ္မွ ၀န္းထမ္းမ်ားအား ခြင့္ေတာင္းျပီး 

ဓါတ္ပံု ရိုက္ခဲ့ပါသည္ ။ထိုစာေလးမွာ....................................... 

'' မလုပ္ရတာ သက္သာတယ္ မထင္လိုက္ပါနဲ. '' 

မိမိရဲ. အထက္လူႀကီးက မိမိအား မခိုင္း၍ ေပ်ာ္ေနသူမ်ား ရိွပါတယ္ ။ 

အလုပ္မခိုင္းတဲ့ အတြက္ေႀကာင့္ ငါသက္သာတယ္လို. ထင္ေနတဲ့သူမ်ားလည္း 

ရိွတယ္ ။ကိုယ့္ကိုခိုင္းတာပဲ လုပ္မယ္ ၊ မခိုင္းရင္မလုပ္ဘူး ၊မိမိသက္သာဖို.ပဲွာ 

လိုတယ္လို. ထင္ေနသူေတြရိွတယ္ ၊အလုပ္တစ္ခုေပၚလာရင္ ကိုယ့္ကို မခိုင္းဘဲ 

အျခားသူကို ခိုင္းလိုက္ရင္ ကိုယ္သက္သာတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ.ေနတဲ့သူမ်ားေတြ 

ရိွပါတယ္ ။တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ သက္သာရင္ျပီးေရာ ဆိုတဲ့လူေတြ 

ေလာကမွာ အမ်ားႀကီးပါ ။သူတို.ေတြးေနသလို သက္သာတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ ။ 

သို.ေသာ္ ကိုယ့္မွာမ်ားစြာ ဆံုးရႈံးသြားတာကို ကိုယ္မသိလိုက္ပါ ။အခိုင္းခံရတယ္ဆိုတာ 

တစ္နည္းအားျဖင့္ သင္ေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္ ။ျပႆနာတစ္ခုကို လက္ေတြ.ကိုင္တြယ္ 

ခိုင္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ေျပာရတာလြယ္ပါတယ္ ။အလုပ္တစ္ခုဟာ တကယ္လုပ္ 

ႀကည့္ေတာ့မွ အခက္အခဲေတြ ေတြ.ရတယ္ ။ဒါကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲဆိုတာ စဥ္းစား 

လာတယ္။ဒီလိုစဥ္းစားေျဖရွင္းရင္းနဲ. အလုပ္တစ္ခုကို ျပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္

ျဖစ္လာပါတယ္ ။မလုပ္ရင္ မတတ္ပါ ။လုပ္မွ တတ္မွာပါ ။ 

ေရွာင္ဖယ္ေရွာင္ဖယ္လုပ္ေနရင္ အထက္လူႀကီးက သတိထားလာမိတယ္ ။သူက 

ခိုင္းလို.သာ လုပ္ေနရတယ္ ၊စိတ္က အလုပ္မွာ သိပ္မရိွဘူးဆိုတာ သိလာတယ္ ။ 

ဒီလိုသိလာတဲ့အတြက္ ကိစၥတစ္ခုကို ခိုင္းေတာ့မယ္ဆိုရင္ သူ.ကိုသိပ္မစဥ္းစားေတာ့ပါ ။ 

သူ.ဘက္ကႀကည့္ရင္ေတာ့ သက္သာသြားသလိုပါ ။သို.ေသာ္ တစ္ကယ္မွာ သူမ်ားစြာ 

ဆံုးရံႈးသြားပါတယ္ ။လူႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ. ယံုႀကည္မႈမရတာဟာ ၀န္းထမ္းတစ္ေယာက္ 

အတြက္ အနစ္နာဆံုးအရာလို. ဆိုရပါလိမ့္မယ္ ။ဒီလိုနဲ. လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္တဲ့သူေတြကို 

လူႀကီးက ခိုင္းေနတဲ့အတြက္ မသိမသာ ေဘးကိုတျဖည္းျဖည္းေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ 

မွန္ပါတယ္ ။လူႀကီးဆိုတာ လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္တဲ့ ခိုင္းလိုတယ္ ။ခိုင္းမွ လုပ္မယ္ ။မခိုင္းရင္

သက္သာတယ္လို.ထင္တယ္ ။လုပ္ေပးဖို. အဆင္သင့္ျဖစ္မေနတဲ့ ၀န္ထမ္းကို ခန္. 

ထားမိလွ်က္သားျဖစ္ေနလို. စာနာေထာက္ထားျပီး ဆက္လက္ခန္.ထားျခင္းျဖစ္တယ္ ။ 

သူဟာ အားမကိုးရသူ တစ္ေယာက္အေနနဲ. စိတ္ထဲမွာေရာက္သြားပါတယ္ ။ဒီလို 

အထင္ခံရတာ ၀န္းထမ္းတစ္ေယာက္ အေနနဲ.မ်ားစြာ နစ္နာပါတယ္ ။ဘ၀ေရွ့ေရး 

အာမခံခ်က္လည္း နည္းသြားပါတယ္ ။ဘယ္ေနရာသြားသြား ဒီပံုနဲ.ဆိုႀကာရွည္ခံဖို. 

မလြယ္ပါ ။ကိုယ္က်ိဳးပဲ စဥ္းစားေနမယ္။သက္သာရင္ျပီးေရာ ၊ လုပ္ေပးဖို.လည္း 

၀န္ေလးေနမယ္ဆိုရင္ အလုပ္က သင္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အရာကို လံုး၀ခံစားလိုက္ 

ရမွာမဟုတ္ပါ ။လူႀကီးဆိုတာ အျမဲတေစ့တေစာင္း ႀကည့္ေနတတ္ပါတယ္ ။ 

ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္မရိွသူ ၊ ကူညီလိုစိတ္မရိွသူ၊ အလုပ္ကို မလုပ္ရရင္ သက္သာတယ္ 

လို. ထင္ေနတဲ့သူ ၊ကိုယ့္အက်ိဳးေလာက္ပဲ ႀကည့္ေနတဲ့သူကို ဘယ္လူႀကီးမွ 

အားကိုးမွာ မဟုတ္ပါ ။ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္ ငယ္ရြယ္ျပီး လုပ္ႏိူင္ခ်ိန္မွာ မခိုမကပ္ တက္တက္ႀကြႀကြ

နဲ. မိမိရဲ.လူႀကီးကို ကူညီသင့္တယ္ ဆိုတာလည္း ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္ ။ 

                                                                                              ခင္ေမာင္ေအး (ႏွလံုး) 

ဤစာေလးအား ဖတ္ျပီး ဆရာ့ကို သတိရမိျပီး တိုက္ဆိုင္မႈေလးလဲ 

ရိွလာ၍ အခုလို Post ေလးတစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္မိပါသည္ ။ကၽြန္မ စာေရး 

ေနစဥ္တြင္ တမလြန္မွ ဆရာအား ဆရာ့နာမည္ အစစ္ျဖင့္ ဆရာ့အေႀကာင္း 

ေရးသားမိခဲ့တဲ့ ကၽြန္မကုိ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို. ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ကၽြန္မမွာ 

မ်က္ရည္မ်ား စာရြက္ေပၚသို. တစ္စက္ခ်င္းက် ေနေတာ့ေလသတည္း  ။ 

----- စာေရးသူအမွာစာ ။ ။ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးေသာစာေလးမွာ ကၽြန္မရဲ. ဘ၀ 

တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း အေႀကာင္းရာေလးပါ ။ကၽြန္မ စာေရးတဲ့ အခါမွာ 

ကၽြန္မရဲ. ဆရာ ဦးေအာင္သန္းရဲ.စတိုင္အတိုင္း ဆက္ရန္...ဆက္ရန္လို. ဆိုတာ ကၽြန္မ

မအားလပ္တဲ့အတြက္ေခတၱရပ္နားထားျခင္းပါ ။ ဆရာ့လိုေတာ့ အဆံုးအသတ္ပဲ မေနပါ ။ကၽြန္မ 

အခ်ိန္ရလွ်င္ ရသလို ေရးသားသြားမွာပါ ။သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို 

ေက်းဇူးတင္လွ်က္................... 

Written By: 

THIDA MOE PHYU ( Macau / Hong Kong )