နိဒါန္းမရွိတဲ့စာကိုယ္
29-11-2010 တြင္ တင္ထားသည္။
mylove001
ဖ်ားလို႕ရယ္ နာမက်န္းကာမွ
ၾကင္ေဖာ္ရယ္ တစ္ေျမစီေ၀းေနေတာ့
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေခါက္ဆြဲေတာင္ ထျပဳပ္မစားႏိုင္တဲ့
အခုလိုဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာေလ ပိုျပီးေတာ့တမ္းတမိလိုက္တာ
ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ၾကင္ေဖာ္ေလးကိုေလ.............။
ကဲပါေလ ကိုယ့္ဘ၀နဲ႕ကိုယ္ေပမို႕
မေန႔ကက်န္ေနတဲ့ ကိတ္မုန္႕ေျခာက္မာကၽြတ္ကၽြတ္ ေလးကို
မနက္ကတည္ထားတဲ့ ဒီေရေႏြးေအးစက္စက္နဲ႕ပဲ
ေဆးေသာက္ဖို႕ အစာခံေအာင္လို႕
ကိုယ့္အားကိုကိုယ္ကိုးျပီး
(ျမန္မာလူမ်ိဳးပီသေအာင္)
ကိုယ္ထူးကိုယ္ထ ထျပီးေတာ့တီးရေတာ့မွာပဲ..........။
ဒီလိုနဲ႕ေဆးေသာက္ခါနီးမွ
လိုေနတယ္ေဆးတစ္မယ္ရယ္ေၾကာင့္
ေဆးေရာင္းတဲ့ေစ်းဆိုတဲ့ဆိုင္ကို
ထျပီးေတာ့ေျပးရဦးမွာေပါ့
ေမြေမေမေပးထားတဲ့
ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္သံုးျပီးေတာ့ေလ.......... ။
့္
ေခါင္းထဲမွာမူးေနာက္ အျမင္အာရံုေတြတိမ္းေမွာက္လို႕
မညီမညာ ကတၱရာလို႕မည္တဲ့လမ္းမွာ
တိုက္မိတဲ့ဒီခလုပ္ကလည္း
ေျခေထာက္ေတာင္ ပုတ္ေတာ့မယ္ ..........။
ေျခေထာက္ကေလးတြဲ႕ ယိုင္တိုင္တိုင္ဒီေျခလွမ္းေတြနဲ႕
ကယိမ္းကယိုင္သာေလွ်ာက္ကာေနႏိုင္တယ္
ကားတစ္မွတ္တိုင္သာသာေ၀းေဆးေရာင္းတဲ့ဆိုင္ကေလးကိုေလ
ေတာ္ေတာ္နဲ႕မေရာက္ႏိုင္ပံုမ်ား
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကမာၻပါတ္ေနသလားေတာင္ထင္မိတယ္.........။
ေဆးေသာက္လို႕အျပီး ေဆာင္ျခံဳျပီးေကြးမယ္ဆိုေတာ့လည္း
ရက္စက္တဲ့ေဆာင္းေလညွင္းရယ္က
တိုးေ၀ွ႕ကာ၀င္လာျပန္တယ္..........။
ၾသ...ေတြးမိျပန္တယ္ေလ ဒီအေတြးေတြက
ငါ့ခ်စ္သူသာငါ့နံေဘးမွာရွိရင္ေတာ့ကြာ
သူငါ့ကိုႏွစ္သိမ့္ေပး ဖတ္ျပီးေတာ့
အေႏြးဓါတ္ေလး သူေပးမွာပဲ.........။
ခ်စ္သူကေ၀းကြာေဆာင္းေလေျပေဆာ့သရမ္းတာေၾကာင့္
ေစာင္ေခါင္းမူးျခံဳထားလည္း ခိုက္ခိုက္ကယ္တုန္ေနဆဲမို႕
ကဲမထူးပါဘူးေလဆိုျပီးထ အဲ့ဒီလို ဒုကၡေတြထဲက
အျမတ္ကေလးရေအာင္ဆိုျပီး ကိုယ့္ဘ၀နဲ႕ကိုယ့္အေၾကာင္းကို
အိပ္မရမယ့္အတူတူ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္လုပ္ယူလိုက္ဦးမွလို႕ေတြး
တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ တစ္ထြာတစ္မိုက္ဥာဏ္ေလာက္ကေလးနဲ႕ပဲ
ဒီကဗ်ာေလးကို ကိုယ္တတ္သေလာက္ေလးေရးလိုက္တယ္...........။
ကၽြန္ေတာ့ဘ၀ဒီဒုကၡေတြကို
ကၽြန္ေတာ့လိုမ်ား ေနာင္လာေနာင္သား
ေနာက္လူမ်ားလည္း မၾကံဳရမဆံုရေလေအာင္
ဒီရင္မွာေပါင္း ေစသနာေကာင္းေတြနဲ႕
ဒီကမာၻမွာ ခ်စ္ေသာသူအေပါင္း
နီးႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဒီကဗ်ာေလးထဲကေန
ထပ္ေလာင္းျပီးဆုေတာင္း ေပးလိုက္ရပါသတည္း...................။
(လမင္းသစ္)