ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ၂၀၀၉ သီတင္းကၽြတ္
Išsiųsta 2009-10-07 iki
phoaung008
ကၽြန္ေတာ္အသက္က ၃၁ အမ်ိုးသမီးက ၂၂ ။ လမ္းထြက္ရင္လဲး ဦးေလးလို႔ အေခၚခံရၿပီ။ ဒါကိုေတာ့ ဘဝင္မက်လွ။ ၂၃ႏွစ္ အိမ္ေထာင္က်စကတည္းက အမ်ိဳးသမီက ေခၚပံုလဲၾကည့္ပါအံုး ဦးအိုက္ဟိုင္း...တဲ့ဗ်ာ ၾကည့္ပါအံုး။
ေစ်းဝယ္သြားလို႔ ေစ်းဆိုင္တန္းက ေကာင္မကေလးေတြက ဘာယူမလဲ ဦးေလးလို႔ေမးရင္ သံပုရာသီးကို တင္းေတာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီးစားထားတဲ့ ဘီလူးႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာမ်ိဳုးနဲ႔ ျပန္ၾကည့္။
စကားေျပာခ်ိန္ရတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ ေကာင္မကေလးေတြ ဟဲ့ေကာင္မကေလးေတြ နင္တို႔ေတာ္ေတာ္ေတာက်တယ္ ရန္ကုန္လိုေနရာမ်ိုးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္အသက္ႀကီးႀကီး အကိုႀကီးလို႔ပဲ ေခၚတာ ေနာက္တစ္ခါ ဦးေလးႀကီးလို႔ေခၚရင္ နင္တိို႔ဆိုင္မွာ ငါမဝယ္ဘူးဘာညာလို႔ ေျပာခဲ့ေသးတာ။
အခုလဲၾကည့္ ေဘးအိမ္က အပ်ိဳေပါက္စ တူမအ၈ြယ္က အမ်ိဳးသမီးဆီသီားၿပီး
မက်ံဳးႏွင္း ပိုက္ဆံ ၃၀၀ေလာက္ေခ်းစမ္းပါ ခဏေနက်ရင္ျပန္ဆပ္မယ္။
ေအာင္မယ္ေအာင္မယ္ လုပ္ပံုက ၾကည့္ပါအံုး ေသခ်ာလွျခည္လား။
ဘာလုပ္မလို႔တုန္း
၃၀၀နဲ႔ YESSခ်ုိဳခ်င္တစ္ထုပ္မယ္ ၿပီးရင္ ဦးအိုက္ဟိုင္းကိုသြားၿပီး ကန္ေတာ့မယ္။
လူႀကီးဆိုေတာ့ ႏွစ္ရာသံုးရာေတာ့ေပးမွာမဟုက္ဘူး။
ငါးရးေပးရင္ သံုးရာ ျပန္ဆပ္မယ္ေလ။
တြက္ေရးကေတာ့ ဟုက္ေနတာပဲ။
လူႀကီးကို ကန္ေတာ့တာ အခြင့္အေရးေတြရဘို႔ဆိုတာေလာက္ပဲ လူေတြ လူငယ္ေတြ အထင္မွားကုန္ၾကၿပီ။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ လာမကန္ေတာ့ျဖစ္တာ။
မဟုက္ရင္ေတာ့ yessခ်ိဳခ်င္ထုပ္ဘိုးပါ၈ံႈးသြားႏိုင္တယ္။