ဘ၀သင္ခန္းစာ တခု
Posted on 8/20/2009 by
nyeinmahaw08
သစ္ကုလားအုပ္ေတြဟာ ေမြးလာကတည္းက မတ္တပ္ရပ္ၾကပါတယ္။ ပထမဆုံး အေနနဲ ့ေမြးဖြားခါစ ကုလားအုပ္ပိစိေလး ဟာ ေျခမခုိင္ဘဲ ႏွစ္မီတာေလာက္မွာ တခါလဲက်တယ္။ သူဟာလဲေနရာကေန ေရာင္ေတာင္ေတာင္နဲ ့ထျပီး သူေျခေထာက္ေလးေပၚမွာရပ္တည္ဖုိ ့ၾကဳိးစား လုိက္ျပန္တယ္။ အဲဒီ အခါမွာ ေမေမ သစ္ကုလားအုပ္ၾကီး ရဲ ့ထူးဆန္းတဲ ့အျပဳအမူ ဟာအံၾသစရာေကာင္းတယ္။သူက သူ ့ ရဲ ့ပိစိေကြး
သူ ့ကေလး ကို ကို ့ရုိ ့ကားယားနဲ ့လဲ က်သြားေအာင္
သူ ့ေျခေထာက္နဲ ့ ဖြဖြ ကန္လုိက္တယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ျပီး ရပ္ဖုိ ့ၾကဳိးစား ရင္ တစ္ခါ ထပ္ကန္လုိက္ျပန္တယ္ ။ ေမြးဖြား ကာစ သစ္ကုလားအုပ္ပိစိေလး က ပင္ပန္းၾကီးစြာခက္ခက္ခဲ ခဲရပ္ရတဲ ့အထိ အဲဒီကိစၥ ဟာ ခဏခဏျဖစ္ေနတယ္။
ေနာက္ဆုံး ေတာ့ ေမေမ သစ္ကုလားအုပ္မၾကီးက သူ ့ေျခေထာက္ေတြကုိ အားကုန္ထုတ္ ျပီး ကန္လုိက္ျပန္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ထပ္မကန္ေတာ့ဘူး။
တကယ္ေတာ့ ခက္ခဲ ပင္ပန္းၾကီးစြာရုန္းကန္ရွင္သန္ရတဲ ့တိရိစၧာန္ေတြ ရဲ့ဘ၀ကို သြတ္သြင္းေနတာပါ။ သစ္ကုလားအုပ္တစ္ေကာင္ တြက္ ပထမဆုံး သင္ခန္းစာ ကေတာ့သူ့ေျခေထာက္ေတြကိုလွ်င္ျမန္စြာအသုံးခ်ႏုိင္
ဖုိ ့ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမိခင္ရဲ ့ၾကင္နာျခင္းကင္းပုံေပၚ
တဲ ့ျမင္ကြင္းက ေန အာရပ္စကားပုံတခု ထြက္ေပၚလာတယ္ခဲ ့တယ္။
""တစ္ခါတစ္ရံေကာင္းျမတ္တဲ ့အရာကို သင္ယူဖုိ ့
အတြက္သင္ဟာ အနည္းငယ္ေတာ့အၾကမ္းပတမ္းခံႏုိင္ရမယ္ " တဲ ့။